In bepaalde families komen bepaalde ziektes vaker voor.

Mensen zeggen dan ook: ‘Ik ben familiair belast’… ik kan er niks aan doen.

En dat laatste wil ik graag tegenspreken. Je kunt inderdaad familiair belast zijn. Maar door opzoek te gaan naar welke gedragspatronen en overtuigingen jij herkent en het zelfde doet als in je familie, kun je ook besluiten om dat te veranderen. Dus mocht jij bijvoorbeeld net zo opvliegend zijn als je vader of moeder, net zo snel aangebrand, net zo zwart/wit, net zo super actief, net zo … vul maar in, dan heb je kans dat de uitkomst fysiek ook net zo wordt.

Wanneer jij je daar bewust van wordt, kun jij besluiten om daar verandering in (leren) aan te brengen. Het mooiste is om niet te wachten totdat je klachten krijgt, maar hier al bewust van te worden en op voorhand te veranderen. En dat is vaak wat lastiger. ‘Ik voel me prima, er is niks aan de hand’. Maar is dit werkelijk zo, of wil je het eigenlijk niet weten. Dit is wat struisvogel politiek. Maar ik snap het hoor. Als je geen klachten hebt, is er geen reden om wat te veranderen. Maar als je wel al wat signalen voelt, dan is dat een mooi signaal om die op te pakken en er wat me te doen.

Waarom wachten op een torenhoge bloeddruk of erger nog, een hartinfarct, terwijl je al voelt dat je wat rustiger aan zou moeten doen. Maar dat vinden we dan moeilijk om uit te spreken. Als ‘de dokter zegt’ dat je wat rustiger aan moet doen, dan is dat heel legitiem. Maar wat nu als jij in staat bent om zelf aan te geven dat het anders moet. Dat is fantastisch en geeft jou de regie in eigen hand